तो ही ढगच - जो साऱ्यांना हवा असतो
त्यांना हवं तेव्हाच, तेवढंच नेमकं बरसतो
नद्या, शेतं, माणसं, घरांना पाहिजे तेवढंच भिजवतो.
आणि तो ही ढगच -
जो स्वतःलाच सावरण्यास दुबळा ठरतो.
अपेक्षित नसताना अंदाधुंद कोसळतो.
कित्येकांचं - स्वतःचंही - अस्तित्वच मिटवतो.
(चांगलं वागण्याची इच्छा आणि थोडीबहुत क्षमता असूनही स्वतःवर ताबा न ठेवता आल्याने चांगलं वागता येत नाही. अशाच एका प्रसंगानंतर त्याबद्दल विचार करताना सुचलेलं हे काही.)
त्यांना हवं तेव्हाच, तेवढंच नेमकं बरसतो
नद्या, शेतं, माणसं, घरांना पाहिजे तेवढंच भिजवतो.
आणि तो ही ढगच -
जो स्वतःलाच सावरण्यास दुबळा ठरतो.
अपेक्षित नसताना अंदाधुंद कोसळतो.
कित्येकांचं - स्वतःचंही - अस्तित्वच मिटवतो.
फुटावं का बरसावं हे ढगाला ठरवता येत नसतं.
बरसण्याचं नशीब त्यालाही लिहून आणावं लागतं.
(चांगलं वागण्याची इच्छा आणि थोडीबहुत क्षमता असूनही स्वतःवर ताबा न ठेवता आल्याने चांगलं वागता येत नाही. अशाच एका प्रसंगानंतर त्याबद्दल विचार करताना सुचलेलं हे काही.)
No comments:
Post a Comment