तरकीब

मी तुझ्यातून अशी न  बोलता निघून गेले कायमची 
तर तेव्हा माझ्यामागे दार लावण्यापुरता तरी येशील का तू?

का तेही मीच ओढून घ्यायचं असेल?

का गप्प आहे मी आज? का तुझ्याशी काहीही बोलावंसं वाटत नाहीय? तू बोलायची वाट पाहतेय?
काल पडला तो तुकडा जीवाच्या कोणत्या कोपऱ्याचा पडला? का जिथे दुखलं असं वाटलं तिथे खरं तर दुखतच नाहीये आणि जिथे मी पाहतही नाहीय, कळ तिथून येतेय असं आहे?

नक्की कोणता धागा तुटला? आणि तो आता कायमचाच??

यार जुलाहे, मुझ को भी तरकीब सिखा दे..

कोणतंही नातं जोडलं की त्यात बेडौल अशा गाठीच का धडपडत धावत येतात? न तुटणाऱ्या धाग्याचं वस्त्र मला माझ्यासोबत तरी विणता येईल का नाही कधी?

अपेक्षा आणि निराशेच्या बदफैली सवयीची  गुलामी कधी सुटायची?

हो बदफैली, तिचं इमान माझ्याशी नाही. मी कळवळण्यात तिचं सुख.

आणि कळवळले आहे मी. अजून दारापाशी तुझी चाहूल नाही म्हणून.

दार लावायलाही. किंवा थांब म्हणायलाही.



.